Carta de despedida Alexandre Bóveda

Se cumplen 80 años del fusilamiento del intelectual galleguista Alexandre Bóveda (1903-1936) uno de los redactores del incipiente Estatuto de Galicia, e impulsor del Partido Galeguista. 
Acusado de traición por los rebeldes del Frente Nacional, es condenado a muerte el 13 de agosto del 36, sentencia que se ejecuta cuatro madrugadas más tarde en Poio (Pontevedra).
Reseño en esta entrada -que tomo del «Caderno da crítica de Ramón Nicolás»–  la carta, de las tres que escribe esa madrugada,  dedicada por Bóveda a su mujer, Amalia Álvarez Gallego.

Cómo imaginarse el valor de una persona capaz de agarrar la pluma en esos momentos, en que las palabras parecen desplomarse sobre el papel; y sin embargo, se aferra -al menos- a la génesis de sus pensamientos, el convencimiento de de que la lucha por su Tierra, por sus ideales, sobrevivirían a un tradicionalismo resistente a los cambios de la estructura social básica.

Transcripción:
Choliños, miña Peque, Vidiña:

    Quixera escribirche moito. Mais xa sabes canto poidera decirche.

   Perdóame todo, que os peques me lembren sempre, que cumplan tódolos meus encargos.

   Eu, almiña estarei sempre con vós como cho prometín.

   Faltan uns minutos e teño valor, por vós, pola Terra, por todos. Vou tranquilo. Adeus vidiña.

   Vive para os peques e os vellos; abrazáos, confórtaos. Se Ti, miña Pequeniña admirable, a máis valente de todos. Alá sentirei ledicia e satisfacción de Ti e de todos.

   Lembrareivos sempre, velarei sempre por vós.

  Adeus, contigo, cos peques, cos vellos todos, estarei sempre na lembranza, na máis grande, na máis fonda, na máis infinda das apertas, o voso

Xandre.
PS/ Recei contigo
RSS

Manuscritos de Goytisolo

«Juan Goytisolo deposita dous manuscritos inéditos na Caixa das Letras»

A eterna pregunta, sobre todo desde que Finlandia proxentou a progresiva desaparición da escrita manual nas aulas. Que valor se lle vai dar á escrita de lápiz e papel? Valor de reliquia?
De momento apreciamos que, a medida que se informatiza o noso mundo e nos distanciamos da escrita manual, esta vai cobrando valor.
Juan Goytisolo, El Mundo
Sucede con todo o manual, a artesanía trascende o uso cotiá para se converter en manifestación artística.
Imprevisible o que sucederá coa escrita, pero do que non queda a menor dúbida é que aínda ningún procedemento electrónico é quen de captar todos os parámetros que caracterizan a nosa escrita manual. Moito menos o noso estado emocional á hora de escribir.
Cando o 5 de xaneiro de 2031 se abra a Caixa das Letras do Instituto Cervantes que garda os manuscritos de Goytisolo, non soamente poderemos degustar “un poemario devocionario con dúas citas de san Juan de la Cruz e un manuscrito completo que mestura memoria, autofición e unha especie de inventario”) leremos a idade e a paixón de Goytisolo no momento de escribilo; o goce e a paixón que o autor plasmou nel. Reviviremos en corpo e “alma” ao poeta que prolongará a súa presencia entre nós.

Esperemos estar presentes para contalo.

RSS

Novela, personaxes e grafoanálise

Vinme envolta neste reto: apuntar un perfil grafolóxico dun personaxe novelístico -e real- baseado na análise de varias ducias de cartas manuscritas
Reproduzo a páxina 307. Recomendo a lectura desta excelente novela, polo seu interese histórico e sociolóxico e, como non, tamén poderán saciar a curiosidade e coñecer as conclusións da grafoanálise.

Cuberta da novela. Xerais, Vigo, 2012 

RSS
Esta web utiliza cookies propias y de terceros para su correcto funcionamiento. Al hacer clic en el botón Aceptar, acepta el uso de estas tecnologías y el procesamiento de tus datos para estos propósitos. Más información
Privacidad