Publicación da súa conferencia no Congreso Pedagóxico Iberoamericano, de 1892, e outros escritos feministas de La Ilustración Artística, de Barcelona.
Marilar Aleixandre brindoume a oportunidade de achegarme a Emilia Pardo Bazán (se é que nalgún momento me separei dela) traducindo as palabras e ideas da «Vida Cotidiana», e do seu discurso de 1892, rotundo e profético; e tan actual que estremece; espero telo logrado, grazas polo teu enorme apoio. Tamén cómpre aplaudir a Marilar polo gran ensaio, Movendo os marcos do patriarcado (Galaxia,2021), que xunto con María López Sández, descobren para un público máis amplo, a unha Emilia feminista.
Este mes de maio celébrase o Centenario do falecemento de Emilia Pardo Bazán. Non é unha nova invitada a este blog; Pardo Bazán entrou a formar parte destas páxinas hai uns cantos anos, cando me enfrontei ao reto de escenificar e interpretar un texto da autora nun Simposio Internacional*, na súa propia casa; co seu propio mobiliario.
Emilia Pardo Bazán en su despacho de Meirás
Un esforzo compensado coa relevancia do público asistente, todas persoas especialistas nos múltiples aspectos da inmensa obra de Pardo Bazán: novelística, periodismo, pensamento, crítica, biografías, teatro.
Nun dos artigos do blog, verán un fotograma da estrea de El vestido de boda, unha das pezas breves ata ese momento non representados. Pero a ocasión merecía a pena.
Esta web utiliza cookies propias y de terceros para su correcto funcionamiento y para fines analíticos. Contiene enlaces a sitios web de terceros con políticas de privacidad ajenas que podrás aceptar o no cuando accedas a ellos. Al hacer clic en el botón Aceptar, acepta el uso de estas tecnologías y el procesamiento de tus datos para estos propósitos.
